Üçlü negatif meme karsinomlarında pdl-1 immünekspresyonunun ve egfr amplifikasyonunun klinikopatolojik özelliklerle ilişkileri

Abstract

ÖZET Üçlü negatif meme karsinomlarında PDL-1 immünekspresyonun ve EGFR amplifikasyonunun klinikopatolojik özelliklerle ilişkileri Meme kanseri, kadınlar arasında en sık görülen kanser olmakla birlikte kansere bağlı ölümlerin de en sık sebebidir. Üçlü negatif meme kanseri (TNMK); östrojen reseptörü (ER), progesteron reseptörü (PR) ve insan epidermal büyüme faktörü reseptörü (HER2) negatif olan; diğer meme kanserlerine göre daha yüksek dereceli, agresif, sağkalımı düşük ve daha genç yaşta görülme eğilimi göstermesinin yanında tedavi seçenekleri de oldukça sınırlı olan meme kanseri grubudur. Tedavi seçeneklerinin sınırlı olması bu hastalık üzerinde hastalığın oluşmasını ve ilerlemesine neden olan moleküler yolların ya da TC'lerin IC'den kaçış mekanizması aydınlatılması gereken konular olarak ilgimizi çekmektedir. Hedefe yönelik tedaviler ve immün kontrol noktası inhibitörleri bu hastalığın tedavisinde bir umut kaynağı olmaktadır. Çalışmamıza 2011-2023 yılları arasında Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Patoloji Anabilim Dalı'nda meme karsinomu tanısı alıp immünohistokimyasal (İHC) incelemede ER, PR ve HER2 negatif saptanan modifiye radikal mastektomi, meme koruyucu cerrahi yapılan ve trucut biyopsisi alınan 60 olgu dahil edildi. Programlanmış Hücre Ölümü Proteini Ligandı (PDL-1) ve Epidermal Growth Factor Receptor (EGFR) sonuçları prognostik parametreler ile karşılaştırıldı ve sağ kalım üzerine etkileri araştırıldı. Tümörü infilte eden lenfositlerin (TİL) durumu, PDL-1 immünekspresyon durumu, EGFR amplifikasyon durumu, bunların birbirleriyle ve diğer klinikopatolojik özelliklerle ilişkisi araştırıldı. Sonuçlara göre; hastaların %76.7'sinin (46 vaka) PDL-1 boyanması pozitiftir. TİL yüzdesi %20 ve üzerinde olan 37 vaka (%61,7) bulunmuştur. TİL yüzdesi %20 ve üzeri olan vakalarda PDL-1 pozitifliği oranı daha fazladır (p=0,023). Trucut biyopsilerde, mastektomi ve eksizyon materyallerine göre daha düşük PDL-1 (p=0,006) ve TİL (p=0,003) bulunmuştur. DCIS ile birlikte olan invaziv tümörlerde PDL-1 pozitifliği oranı daha düşük saptanmıştır (p=0,047). PDL-1 ve TİL oranları ile sağkalım arasında fark saptanmamıştır. Hastaların %51,7'sinde (31 vaka) EGFR amplifikasyonu tespit edilmiştir. TİL yüzdesi ≥%20 olanlarda EGFR amplifikasyonu daha fazla bulunmuştur (p=0,039). PDL-1 ile EGFR amplifikasyonu arasında fark bulunmamıştır. İnvaziv lobüler karsinom (İLC) olan olguların sağkalım süresi invaziv duktal karsinom (İDC), başka şekilde sınıflandırılamayan (NOS) ve metaplastik karsinoma göre daha kısa bulunmuştur. Elde edilen sonuçlar literatürle uyumlu olarak, TNMK'da PDL-1 immünekspresyonu ve EGFR amplifikasyonunun yüksek oranda görüldüğü ve böylece çalışmamızın TNMK gibi agresif ve tedavi seçeneği kısıtlı olan bir hastalıkta, tedavi çalışmaları için bir ışık kaynağı olacağını öngörmekteyiz.

ABSTRACT The relations of PDL-1 immünexpression and EGFR amplification with clinicopathological features in triple-negatif breast carcinoma Breast cancer is the most common cancer among women and the most common cause of cancer-related deaths. triple negative breast cancer (TNMK); estrogen receptor (ER), progesterone receptor (PR), and human epidermal growth factor receptor (HER2) negative; It is a group of breast cancers with a higher grade, aggressiveness, low survival and tendency to be seen at a younger age compared to other breast cancers, as well as very limited treatment options. The limited treatment options attract our attention as the molecular pathways that cause the formation and progression of the disease or the escape mechanism of tumor cells (TC) from immune cells (IC) in this disease. Targeted therapies and immune checkpoint inhibitors are a source of hope in the treatment of this disease. Our study included 60 patients who were diagnosed with breast carcinoma in Pamukkale University Faculty of Medicine, Department of Pathology between 2011 and 2023 and were found to be negative for ER, PR, and HER2 in immunohistochemical (IHC) examination, who underwent modified radical mastectomy, breast-conserving surgery, and trucut biopsy. PDL-1 and EGFR results were compared with prognostic parameters and their effects on survival were investigated. The status of tumor-infiltrating lymphocytes (TIL), PDL1 immunoexpression status, EGFR amplification status, and their relationship with each other and other clinicopathological features were investigated. According to the results; PDL-1 staining was positive in 76.7% (46 cases) of the patients. There were 37 cases (61.7%) with a TIL percentage of 20% or more. The rate of PDL-1 positivity is higher in cases with a TIL percentage of 20% or more (p=0.023). Lower PDL-1 (p=0.006) and TIL (p=0.003) were found in Trucut biopsies compared to mastectomy and excision materials. The rate of PDL-1 positivity was found to be lower in invasive tumors associated with DCIS (p=0.047). No difference was found between PDL-1 and TIL rates and survival. EGFR amplification was detected in 51.7% of the patients (31 cases). EGFR amplification was found to be higher in those with a TIL percentage of ≥20% (p=0.039). There was no difference between PDL-1 and EGFR amplification. The survival time of patients with invasive lobular carcinoma (ILC) was found to be shorter than invasive ductal carcinoma (IDC), not otherwise classified (NOS) and metaplastic carcinoma. The results obtained are consistent with the literature, and we predict that PDL-1 immunoexpression and EGFR amplification are seen at high rates in TNBC, and thus our study will be a light source for treatment studies in an aggressive disease such as TNBC with limited treatment options.