Obez hasta preoksijenasyonu i̇çin derin solunuma basınç desteği ve soluk sonu pozitif basınç eklenmesinin etkileri ve gastrik ultrasonografik değerlendirme

Abstract

Obez hastalarda anatomik ve fizyolojik farklılıkların preoksijenasyonu zorlaştırdığı ve başarısını sınırlandırdığı bilinmektedir. Obez hastalarda preoksijenasyonun etkinliğini artırabilmek için derin solunum, noninvaziv pozitif basınçlı ventilasyon ya da soluk sonu pozitif basınç (PEEP: positive end-expiratory pressure) desteğinin yararlı olabileceği ileri sürülmüştür. Bu çalışmada; obez hastalarda preoksijenasyon için derin solunum, derin solunum + basınç destekli ventilasyon (PSV: pressure support ventilation) ve derin solunum + PSV + PEEP yöntemlerinin karşılaştırılması ve olası mide distansiyonunun ultrasonografi ile değerlendirilmesi amaçlandı. Etik Kurul onayı alındıktan sonra elektif ameliyatlar için genel anestezi planlanmış; 18-65 yaşları arasında, vücut kitle indeksi (VKİ) ≥ 30 kg/m2, ASA 2-3 fiziksel durumunda olan 75 hasta dahil edildi. Hastalar 3 gruba ayrıldıktan sonra Grup 1’e sadece derin solunum, Grup 2’ye derin solunum + 12 cmH2O PSV, Grup 3’e derin solunum + 12 cmH2O PSV + 6 cmH2O PEEP ile preoksijenasyon uygulandı. Çalışma EtO2 %90’a ulaşınca sonlandırıldı. Ayrıca preoksijenasyon işlemi öncesinde ve sonrasında ultrasonografi ile midenin antrum alanı ölçüldü. Hasta özellikleri, işlem öncesi ve sonrası vital değerler, mide antrum alanı ölçümü ve EtO2’in %90’a ulaştığı süre kaydedildi. EtO2’in %90’a ulaşma süresi bakımından gruplar benzerdi (sırasıyla 96,4±33,1 sn, 82,2±15,1 sn ve 91,7±22,6 sn). Mide antrum alanı tüm gruplarda işlem öncesine (sırasıyla 5,0±1,8 cm2, 4,4±1,3 cm2 ve 4,4±1,6 cm2) göre işlem sonrasında (sırasıyla 5,6±1,8 cm2, 5,6±1 cm2 ve 5,8±2,8 cm2) daha büyük (p<0.05) ve Grup 3’teki büyüme Grup 1’dekine göre daha önemli bulundu (p=0,038). Sonuç olarak; obez hastalarda preoksijenasyon için derin solunum yöntemine PSV ve PEEP eklenmesi hem süreyi kısaltmaz hem de mide distansiyonunu artırabilir.

It is known that anatomical and physiological differences in obese patients make preoxygenation difficult and limit its success. It has been suggested that deep breathing, noninvasive positive pressure ventilation or positive end-expiratory pressure (PEEP) support may be benefical to increase the effectiveness of preoxygenation in obese patients. In this study it was aimed to compare deep breathing, deep breathing + pressure support ventilation (PSV) and deep breathing + PSV + PEEP methods for preoxygenation in obese patients and to evaluate potential gastric distension with ultrasonography. Following the approval of the Ethics Committee, 75 patients planned for elective surgeries under generel anesthesia, between the ages of 18-65 years, with a body mass index (BMI) ≥30 kg/m2 and ASA 2-3 physical status were included. After the patients were divided into 3 groups; Group 1 received only deep breathing, Group 2 received deep breathing + 12 cmH2O PSV and Group 3 received deep breathing + 12 cmH2O PSV + 6 cmH2O PEEP for preoxygenation. The study was terminated when EtO2 reached 90%. In addition, the gastric antrum area was measured by ultrasonography before and after the preoxygenation procedure. Patient characteristics, pre- and post-procedure vital values, measurement of gastric antrum area and time for EtO2 to reach %90 were recorded. The groups were similar in terms of time for EtO2 reach %90 (96,4±33,1 sec, 82,2±15,1 sec ve 91,7±22,6 sec, respectively). The gastric antrum area was larger after the procedure (5,6±1,8 cm2, 5,6±1 cm2 ve 5,8±2,8 cm2, respectively) compared to before procedure (5,0±1,8 cm2, 4,4±1,3 cm2 ve 4,4±1,6 cm2, respectively) in all groups (p<0.05) and the growth in Group 3 was found to be more significant compared to Group 1 (p=0.038). In conclusion, adding PSV and PEEP to the deep breathing method for preoxygenation in obese patients both does not shorten the time and may increase gastric distension.