Adenotonsiller hipertrofisi olan çocuklarda operasyon öncesi ve sonrası kardiyak fonksiyonların değerlendirilmesi

Abstract

Giriş: Kronik tonsiller hipertrofi, sıklıkla çocukluk döneminde görülen patolojik bir durumdur. Üst hava yolu obstrüksiyonunun en sık sebeplerinden biridir. Tedavi edilmeyen durumlarda adenotonsiller hipertrofi kronik hipoksiye sekonder kardiyovasküler komplikasyonlara neden olabilir (1). Amaç: Adenotonsiller hipertrofisi olan çocuklarda operasyon öncesinde kardiyak etkilenmenin durumunu ve operasyon sonrasında kardiyak fonksiyonların ne zaman düzelmeye başladığını anlayabilmek için elektrokardiyografi, 24 saatlik Holter EKG monitörizasyonu, konvansiyonel Doppler ve doku Doppler ekokardiyografi ile bütün olarak değerlendirmeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: Adenotonsiller hipertrofisi olan 33 çocuk ile kontrol grubu olarak 17 sağlıklı çocuk çalışmaya alındı. Çalışma grubuna alınan çocuklar; prospektif olarak preoperatif, postoperatif birinci ay ve üçüncü ayda değerlendirildi. Çalışma ve kontrol grubuna alınan bütün çocuklara elektrokardiyografi, konvansiyonel ve doku Doppler ekokardiyografi ile 24 saatlik Holter EKG monitörizasyonu yapıldı. Bulgular: Gruplar arasında yaş, boy, cinsiyet, vücut kitle indeksi, arteriyel kan basıncı açısından farklılık yoktu (p>0,05). Çalışma grubunda BNP düzeyleri kontrol grubuna göre yüksekti (p<0,05). Çalışma grubunda preoperatif dönemde QT ve QTc dispersiyonu kontrol grubuna göre yüksek iken (p<0,05); postoperatif üçüncü ayda kontrol grubu ile benzer değerlere geldiği saptandı (p>0,05). M-mode ekokardiyografi parametreleri çalışma ve kontrol grubunda benzerdi (p>0,05). Çalışma ve kontrol grubunda konvansiyonel Doppler ekokardiyografide mitral kapak E ve A dalga velositesi ile E/A oranı benzer iken; çalışma grubunda triküspit kapak E dalga velositesi ile E/A oranı düşük, A dalga velositesi yüksekti (p<0,05). Ortalama PAP değerleri çalışma grubunda preoperatif dönemde 25,33±6,01 mmHg; postoperatif 1. ayda 21,69±5,37 mmHg; postoperatif 3. ayda 16,83±4,84 mmHg, kontrol grubunda ise; 15,09±4,2 mmHg XII olarak saptandı. Ortalama PAP değerleri, postoperatif dönemlerde preoperatif döneme göre belirgin azaldı ve postoperatif üçüncü ayda kontrol grubu ile benzerdi (p>0,05). Çalışma ve kontrol grubunda doku Doppler ekokardiyografide Edm, Adm, ve Edm/Adm oranı ile Edivs, Adivs ve Edivs/Adivs oranı benzer iken; çalışma grubunda kontrol grubuna göre Edt, Edt/Adt oranı düşük, Adt ise yüksekti (p<0,05). Kalp hızı değişkenliği parametrelerinden SD, RMSSD ve pNN50 değerleri çalışma grubunda istatistiksel farklılık olmasa da kontrol grubuna göre düşüktü (p>0,05). Sonuç: Adenotonsiller hipertrofisi olan çocuklarda kardiyak etkilenmenin olduğu görülmektedir. Hipoksiye maruziyet süresi net olarak bilinmediği için operasyon sonrasında kardiyak fonksiyonların düzelme süreci her çocukta farklı seyretmektedir. Adenotonsiller hipertrofisi olan çocuklar kardiyak açıdan değerlendirilmeli ve kardiyovasküler sistemde geri dönüşümsüz hasar gelişmeden önce adenotonsillektomi operasyonu planlanmalıdır.

Introduction: Chronic tonsillar hypertrophy is a pathological condition often seen in childhood. It is one of the most common causes of upper airway obstruction. If left untreated, adenotonsillar hypertrophy can lead to cardiovascular complications secondary to chronic hypoxia. Objective: We aimed to evaluate children with adenotonsillar hypertrophy using electrocardiography, 24-hour Holter ECG monitoring, conventional Doppler and tissue Doppler echocardiography in order to understand the status of cardiac involvement before the operation and the time the cardiac functions begin to improve after the operation. Materials and methods: 33 children with adenotonsillar hypertrophy and 17 healthy children as a control group were included in the study. Children included in the study group were evaluated prospectively, preoperative, at the first month and at the third month of operation. Electrocardiography, conventional and tissue Doppler echocardiography and 24-hour Holter ECG monitoring was performed on all children included in the study group and control group. Results: There was no difference between the groups in terms of age, height, gender, body mass index, and arterial blood pressure (p>0.05). BNP levels were higher in the study group than in the control group (p<0.05). While QT and QTc dispersion were higher in the study group than in the control group in the preoperative period (p<0.05); it was determined that the results reached similar values to the control group in the third postoperative month (p>0.05). M-mode echocardiography parameters were similar in the study group and control group (p>0.05). While mitral valve E and A wave velocity and E/A ratio were similar in conventional Doppler echocardiography in the study and control groups; tricuspid valve E wave velocity and E/A ratio were lower, but A wave velocity was higher in the study group, (p<0.05). Mean PAP values in the study group were found 25.33±6.01 mmHg in the preoperative period; 21.69±5.37 mmHg in the first month of XIV operation; 16.83±4.84 mmHg in the 3rd month of operation and 15.09±4.2 mmHg in the control group. While Edm, Adm, and Edm/Adm ratio and Edivs, Adivs and Edivs/Adivs ratio were similar in tissue Doppler echocardiography in the study and control groups; Edt and Edt/Adt ratio were lower, but Adt was higher in the study group (p<0.05). In the study group, SD, RMSSD and pNN50 values of heart rate variability parameters were lower than the control group, although there was no statistical difference (p>0.05). Conclusion: Cardiac effects appear to occur in children with adenotonsillar hypertrophy. Since the duration of exposure to hypoxia is not clearly known, the recovery process of cardiac functions after the operation is different in each child. Children with adenotonsillar hypertrophy should be evaluated cardiacally and adenotonsillectomy surgery should be planned before irreversible damage occurs in the cardiovascular system.