Deneysel üretral darlık oluşturulan tavşanlarda oral ve transüretral uygulanan pirfenidon’un darlık oluşumunu engellemede rolü ve biyobelirteçler üzerine etkisi

Abstract

Amaç: Üretra darlığı, skar dokusu oluşumu sonucu üretranın daralması ile karakterizedir. Üretra dar lığının patogenezinde, aşırı kollajen sentezi ve hücre dışı matrisin bileşimindeki değişikliklerin neden olduğu bir fibroz oluşum süreci yer almaktadır ( Üretra darlığı deneysel modellerinde fibrozisi önlemek için çeşitli antifibrotik etkinliği olan ajanlar kullanılarak yapılan çalışmalar bulunmaktadır. Halofuginon, Mitomisin C, Botulinum toksin A, Somatostatin analoğu, Glukokortikoidler ve Rapamisin klini k olarak denenmiştir (2 7) Pirfenidon, antifibrotik, anfiinflamatuar ve antioksidan özellikleri olan interstisyel pulmoner fibrozis tedavisinde kullanılan bir ilaçtı r ( 8). Çalışmamızda, üretral hasar oluşturulmuş erkek tavşanlarda pirfenidon un fibrozis, inflamasyon ve biyobelirteçler üzerine etkisini değerlendirmeyi amaçladık. Gereç ve yöntem: Bu çalışmada 120 ± 20 günlük, 3 4 kg ağırlığında 13 erkek Yeni Zelanda tavşanı denek olarak kullanıldı. Denekler randomize olarak 3 gruba ayrıldı. Tüm tavşanlarda üretral doku h asarı oluşturuldu. Gruplar; Sham. (Sadece üretral hasar), üretral hasar + oral pirfenidon uygulaması , üretral hasar + intraüretral pirfenidon uygulaması şeklinde oluşturuldu. Üretral hasar modeli Jaidine ve arkadaşlarının tariflediği gibi 11Fr pediatrik re zektoskop ile veromontanumun 15 mm distaline 40W enerji gücünde elektrokoterizasyon ile yapıldı ( 2). Deneklerden, yara iyileşmesi aşamaları göz önüne alınarak 0 1 3 5 7 ve 14. Günlerde kan örneği alındı. 2000 g de 10 dakika santrifüj sonrası elde edilen serum örnekleri analize kadar 20°C saklandı. Serum TGF β, IL 1β, TNF α, PDGF ve FGF düzeyleri ELISA yöntemi ile çalışıldı ve kaydedildi. Takip ve tedaviyi takip eden 15. Gün de tavşanlara üretroskopi işlemi yapılarak üretral darlık oluşştuğu görüldü. Üretroskopi işleminden sonra penektomi yapılarak tavşanlar sakrifiye edildi. Formalinle fikse edilmiş, parafine gömülmüş (formalin fixed, paraffin embedded, FFPE) üretra doku kesitleri, Hematoksilen&Eozin (H&E) ve Masson Trikrom (MTK) ile boyanarak ışık x mikroskobunda histopatolojik olarak üretral fibrozis ve inf mikroskobunda histopatolojik olarak üretral fibrozis ve inflamasyon açısından lamasyon açısından incelendi. Spongiofibrozis ve inflamasyon açısından araştırıldı.incelendi. Spongiofibrozis ve inflamasyon açısından araştırıldı. Çalışmada Çalışmada değişkenlerin dağılımı bilgisayar ortamında sınıflandırıldı ve SPSS versiyon 16 değişkenlerin dağılımı bilgisayar ortamında sınıflandırıldı ve SPSS versiyon 16 (Statistical Package for the Social Sciences for Windows), programı kullanılarak (Statistical Package for the Social Sciences for Windows), programı kullanılarak iistatistiksel sonuçlar elde edildi. Gruplar arasında ortalamaların karşılaştırılması için statistiksel sonuçlar elde edildi. Gruplar arasında ortalamaların karşılaştırılması için Mann Whitney U ve oranların karşılaştırılması için KiMann Whitney U ve oranların karşılaştırılması için Ki--kare testleri kullanıldı. p<0.05 kare testleri kullanıldı. p<0.05 değerleri istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi.değerleri istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi. Bulgular: Bulgular: HHistopatolojik istopatolojik incelemedeincelemede, , deneklerde üretral hasar sonrası oral pirfenidon deneklerde üretral hasar sonrası oral pirfenidon tedavisi ile üretral hasar sonrası inflamasyon azalmaktadırtedavisi ile üretral hasar sonrası inflamasyon azalmaktadır (9)(9). . Yaralanmış üretra Yaralanmış üretra dokularında dokularında H&EH&E boyama, dar üretra boşluğu ile artmış inflamatuar hücreleri gösterdi.boyama, dar üretra boşluğu ile artmış inflamatuar hücreleri gösterdi. OOral pirfenidon tedavisi verilen grup ile intraüretral pirfenidon tedavisi alan grup ral pirfenidon tedavisi verilen grup ile intraüretral pirfenidon tedavisi alan grup karşkarşılaştırıldığında oral pirfenidon tedavisi alan tavşanlarda inflamasyon önleme ılaştırıldığında oral pirfenidon tedavisi alan tavşanlarda inflamasyon önleme açısından daha etkili olduğu saptanmıştır açısından daha etkili olduğu saptanmıştır ((PP <0,05)<0,05). Denek gruplarının fibrozis . Denek gruplarının fibrozis değerleri benzerlik göstermekteydideğerleri benzerlik göstermekteydi, istatistiksel olarak gruplar arasında ve grupların , istatistiksel olarak gruplar arasında ve grupların ikili ikili karşılaştırmasında anlamlı farklılık saptanmadıkarşılaştırmasında anlamlı farklılık saptanmadı. Üretral hasarlı, üretral hasar + . Üretral hasarlı, üretral hasar + oral pirfenidon tedavisi alan ve üretral hasar + intraüretral pirfenidon tedavisi alan oral pirfenidon tedavisi alan ve üretral hasar + intraüretral pirfenidon tedavisi alan tavşanlar arasında fibrozis açısından anlamlı farklılık saptanmadı. Yara iyileşmesi, tavşanlar arasında fibrozis açısından anlamlı farklılık saptanmadı. Yara iyileşmesi, ininflamasyon ve fibrozis oluşumunda görevli olan biyobelirteçlerden ILflamasyon ve fibrozis oluşumunda görevli olan biyobelirteçlerden IL--1, PDGF, 1, PDGF, TNFTNF--alfa, FGF ve TGFalfa, FGF ve TGF--beta seviyelerinde anlamlı fark saptanmadı. beta seviyelerinde anlamlı fark saptanmadı. Sonuç: Sonuç: Anti-enflamatuar ve antifibrotik etkileriyle bilinen pirfenidon, mevcut sınırlı medikal tedavi seçenekleri bulunan üretral fibrozisin yönetiminde yeni umutlar sunmaktadır.

Aim: Objective: Urethral stricture is characterized by narrowing of the urethra as a result of scar tissue formation. The pathogenesis of urethral stricture involves a fibrosis formation process caused by excessive collagen synthesis and changes in the composition of the extracellular matrix (1). There are studies using various antifibrotic agents to prevent fibrosis in experimental models of urethral stricture. Halofuginone, Mitomycin C, Botulinum toxin A, Somatostatin analog, Glucocorticoids and Rapamycin have been clinically tested (2–7). Pirfenidone is a drug used in the treatment of interstitial pulmonary fibrosis with antifibrotic, anti-inflammatory and antioxidant properties (8). In our study, we aimed to evaluate the effect of pirfenidone on fibrosis, inflammation and biomarkers in male rabbits with urethral damage. Materials and methods: In this study, 13 male New Zealand rabbits, 120 ± 20 days old and weighing 3-4 kg, were used as subjects. Subjects were randomly divided into 3 groups. Urethral tissue damage was created in all rabbits. Groups were created as follows; Sham. (Urethral damage only), urethral damage + oral pirfenidone application, urethral damage + intraurethral pirfenidone application. Urethral damage model was performed with 40W energy power electrocauterization 15 mm distal to veromontanum with 11Fr pediatric resectoscope as described by Jaidine et al. (2). Blood samples were taken from subjects on days 0-1-3-5-7 and 14 considering the stages of wound healing. Serum samples obtained after centrifugation at 2000 g for 10 minutes were stored at -20°C until analysis. Serum TGF-β, IL-1β, TNF-α, PDGF and FGF levels were studied and recorded by ELISA method. On the 15th day following follow-up and treatment, urethroscopy was performed on rabbits and it was observed that urethral stricture had occurred. After urethroscopy, penectomy was performed and the rabbits were sacrificed. xii Formalin-fixed, paraffin-embedded (FFPE) urethral tissue sections were stained with Hematoxylin & Eosin (H&E) and Masson Trichrome (MTK) and examined histopathologically under a light microscope for urethral fibrosis and inflammation. Spongiofibrosis and inflammation were investigated. The distribution of variables in the study was classified in a computer environment and statistical results were obtained using the SPSS version 16 (Statistical Package for the Social Sciences for Windows) program. Mann Whitney U and Chi-square tests were used to compare means between groups and for comparison of proportions. p<0.05 values were considered statistically significant. Findings: In histopathological examination, urethral inflammation was reduced with oral pirfenidone treatment after urethral damage in subjects (9). H&E staining of injured urethral tissues showed narrow urethral space and increased inflammatory cells. When the oral pirfenidone group was compared with the intraurethral pirfenidone group, it was found that oral pirfenidone treatment was more effective in terms of preventing inflammation in rabbits (P <0.05). Fibrosis values of the subject groups were similar, no statistically significant difference was found between the groups and in the pairwise comparison of the groups. No significant difference was found in terms of fibrosis between rabbits with urethral damage, urethral damage + oral pirfenidone treatment and urethral damage + intraurethral pirfenidone treatment. No significant difference was found in the levels of IL-1, PDGF, TNF-alpha, FGF and TGF-beta, which are biomarkers responsible for wound healing, inflammation and fibrosis formation. Conclusion: Pirfenidone, known for its anti-inflammatory and antifibrotic effects, offers new hopes in the management of urethral fibrosis, for which there are limited medical treatment options available.