Öğretmenlerin teknostres düzeyleri ile psikolojik sağlamlık algıları arasındaki ilişki

Abstract

Bu çalışmanın amacı, öğretmenlerin teknostres düzeyleri ile psikolojik sağlamlık algıları arasındaki ilişkiyi incelemektir. Araştırmada, değişkenler arasındaki ilişkiyi belirlemek için nicel araştırma yöntemlerinden ilişkisel tarama araştırma modeli kullanılmıştır. Araştırmanın evrenini 2024-2025 eğitim-öğretim yılı Denizli İl Milli Eğitim Müdürlüğüne bağlı, Pamukkale ve Merkezefendi ilçeleri ortaöğretim kurumlarında görev yapan öğretmen ve okul yöneticileri oluşturmaktadır. Araştırmada, evreni temsilen kolaylıkla bulunan örnekleme yöntemiyle seçilen öğretmen ve okul yöneticilerinden oluşan 200 kişiden veri toplanmıştır. Veri toplama araçları olarak öğretmen ve okul yöneticilerinin kişisel bilgilerini içeren bir demografik bilgi formu, öğretmenlerin ve okul yöneticilerinin psikolojik sağlamlık düzeylerini ölçmek için “Kısa Psikolojik Sağlamlık Ölçeği (KPSÖ)” ve öğretmenlerin ve okul yöneticilerinin teknostres düzeylerini belirlemek için “Öğretmenlerin Teknostres Düzeylerini Belirleme Ölçeği” kullanılmıştır. Toplanan verilerin analiz edilmesi aşamasında bağımsız gruplar için t-testi, tek yönlü varyans analizi (ANOVA) ve Pearson momentler çarpım korelasyon analizi kullanılmıştır. Araştırma sonucunda öğretmen ve okul yöneticilerinin teknostres ve psikolojik sağlamlık düzeyleri “orta” seviyede olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Öğretmen ve okul yöneticilerinin teknostres düzeylerine ilişkin algılarının cinsiyet, yaş, branş, medeni durum, ünvan, kıdem ve öğrenim durumu değişkenlerine göre anlamlı bir fark olmadığı bulunmuştur. Aynı zamanda öğretmen ve okul yöneticilerinin psikolojik sağlamlık düzeylerine ilişkin algılarının cinsiyet, yaş, branş, medeni durum, ünvan, kıdem ve öğrenim durumu değişkenlerine göre anlamlı bir fark olmadığı sonucuna ulaşılmıştır.

The aim of this study is to examine the relationship between teachers' technostress levels and their perceived psychological resilience. The relational survey model, one of the quantitative research methods, was used to determine the relationship between variables. The study population consists of teachers and school administrators working in secondary schools in Pamukkale and Merkezefendi districts, affiliated with the Denizli Provincial Directorate of National Education, during the 2024-2025 academic year. Data were collected from 200 participants, including teachers and school administrators, selected through a convenience sampling method representing the population. Data collection tools included a demographic information form for teachers and school administrators, the “Brief Resilience Scale (BRS)” developed to measure psychological resilience, and the "Technostress Scale for Teachers" developed to determine technostress levels. Data were analyzed using independent samples t-test, one-way analysis of variance (ANOVA), and Pearson product-moment correlation analysis. The results showed that the technostress and psychological resilience levels of teachers and school administrators were at a “moderate” level. There were no significant differences in technostress perceptions based on gender, age, branch, marital status, title, seniority and educational level. Similarly, psychological resilience perceptions showed no significant differences based on gender, age, branch, marital status, title, seniority, or educational level.