Aktörler arası ilişkiler, sorunlar ve sonuçlar bakımından Türkiye’de Kalkınma Ajansları: Güney Ege Kalkınma Ajansı (GEKA) Örneği

Abstract

Since the 1980s along with transformations taking place in the approach to regional development designed in the center of the organization from top to bottom and center-oriented regional and local development efforts in place from the bottom up, interactively by mobilizing local dynamics and internal potential and has become a very complex structure. Development agencies, public or semi undertaking public mission, established by special laws and regulations and all companies in the region, civil society organizations and as more structures aimed at making effective targeted cooperation with local authorities and so activities emerges. Regional Development Agencies (RDAs) with the development of development policy with the development of the concept of local and regional economic development activities in the governance approach as a whole dealt with in the direction of development in has created an institutional framework for regional development in Turkey in the European sense. Public in accordance with the principle of on-site application of governance principles in line with development gencies in Turkey, private, NGOs bringing together, cooperation, coordination, dialogue and partnership-forming environment; dynamic, flexible structure and are expected to be supportive and coordinating agency with a participatory organization. In line with good governance principles within the framework of the GEKA sample in this study, public sector development agencies, offers suggestions for the private sector and civil society to improve cooperation between institutions and decision-making of the concerned party and the implementation process of the determination of the problems in a more effective participation of the necessary movement actors and solving problems.

1980’lerden itibaren bölgesel kalkınmaya ilişkin yaklaşımlarda yaşanan dönüşümler beraberinde yukarıdan aşağıya merkezi örgütlenme içerisinde tasarlanan ve merkez odaklı bölgesel ve yerel kalkınma çabaları yerini aşağıdan yukarıya, yerel dinamiklerin ve içsel potansiyelin harekete geçirildiği etkileşimli ve çok karmaşık bir yapıya dönüşmüştür. Kalkınma ajansları kamusal yada yarı kamusal misyon üstlenen, özel kanun ve tüzüklerle kurulmuş ve bölgedeki tüm şirket, sivil toplum kuruluşları ve yerel otoriteler ile işbirliği hedefleyen ve böylece faaliyetlerini daha da etkin hale getirmeyi amaçlayan yapılar olarak karşımıza çıkmaktadır. Bölgesel Kalkınma Ajansları (BKA) kavramının gelişimiyle birlikte kalkınma politikalarının gelişimiyle yerel ve bölgesel iktisadi kalkınma faaliyetlerini yönetişim anlayışı doğrultusunda bir bütün olarak ele alan, kalkınmada Avrupa anlayışı çerçevesinde Türkiye’de bölgesel kalkınmaya yönelik kurumsal bir yapı oluşturulmuştur. Türkiye’de kalkınma ajanslarının yönetişim ilkesi doğrultusunda yerinde uygulama ilkesi doğrultusunda kamu, özel, STK’ları biraraya getiren, işbirliği, koordinasyon, diyalog ve ortaklık ortamı oluşturan; dinamik, esnek yapıya sahip ve katılımcı örgütlenmeye sahip destekleyici ve koordinatör kurumlar olmaları beklenmektedir. Bu çalışmada GEKA örneği çerçevesinde yönetişim ilkesi doğrultusunda, kalkınma ajanslarının kamu kesimi, özel kesim ve sivil toplum kuruluşları arasındaki işbirliğini geliştirmek ve ilgili tarafların karar alma ve uygulama süreçlerine daha etkin katılmaları gerektiğinden hareketle aktörler arasında yaşanan sorunların tespiti ve sorunların çözümüne yönelik önerilerde bulunulmaktadır.