Affetme, affetmeme, bilişsel esneklik, duygu düzenleme ve yaşam doyumu arasındaki ilişkilerin incelenmesi

Abstract

Bu çalışmanın amacı, üniversite öğrencilerinin kullandıkları duygu düzenleme stratejilerinin yaşam doyumları ile olan ilişkisinde affetme, affetmeme ve bilişsel esneklik değişkenlerinin olası rollerini araştırmaktır. Araştırma grubunu, Türkiye’deki Pamukkale Üniversitesi’nin dört fakültesinde öğrenim gören 895 öğrenci oluşturmakta olup, katılımcılara Bilişsel Duygu Düzenleme Ölçeği, Heartland Affetme Ölçeği, Affetmeme Ölçeği, Bilişsel Esneklik Envanteri ve Yaşam Doyumu Ölçeği uygulanmıştır. Yapısal Eşitlik Modeli analiz sonuçlarına göre Model-1’in veriye mükemmel uyum gösterdiği, Model 2’nin ise veriye kabul edilebilir düzeyde uyum gösterdiği bulunmuştur. Model-1’in yapısal eşitlik analizi sonuçlarına göre affetme ve bilişsel esnekliğin; Model-2’de ise affetmeme ve bilişsel esnekliğin duygu düzenleme stratejileri ile yaşam doyumu arasındaki ilişkiye kısmen aracılık ettiği bulunmuştur. Bulgular ilgili alanyazın ışığında tartışılmış, araştırmacı ve uygulayıcılara önerilerde bulunulmuştur.

The purpose of this study was to investigate the possible roles of forgiveness, unforgiveness, and cognitive flexibility on the relationship between emotion regulation strategies and life satisfaction of college students. The study group consisted of 895 students who attended to four different faculties in Pamukkale University, Turkey. Participants were asked to fill out Cognitive Emotion Regulation Questionnaire, Heartland Forgiveness Scale, Transgression-Related Interpersonal Motivations Inventory (TRIM-18), Cognitive Flexibility Inventory and Satisfaction with Life Scale. Structural equation analysis results indicated that Model-1 fit the data perfectly and Model-2 showed an acceptable fit. In Model-1, analysis showed that forgiveness and cognitive flexibility partially mediated the relationship between emotion regulation and satisfaction with life. In Model-2, it was found that unforgiveness and cognitive flexibility partially mediated the relationship between emotion regulation and satisfaction with life. Findings were discussed regarding the related literature and suggestions were made for both researchers and practicers.