Güzel sanatlar lisesi 9. sınıf perspektif öğretiminde karşılaşılan sorunlar ve çözüm önerileri (Manisa ili örneği)

Abstract

Bu araştırmanın amacı, Temel sanat eğitimi dersinde perspektif öğretimine ilişkin temel kurallardan yararlanarak, öğrencilerin üç boyutlu mekân ve çevre algısının iki boyutlu düzlem üzerine aktarılmasında (çizilmesinde) karşılaşılan sorunları belirlemek ve çözüm önerileri getirerek gerek bilişsel gerekse devinişsel anlamda sanatsal öğrenme sürecine katkı sağlamaktır. Nitel araştırma yöntemi ile yapılandırılmış deneysel modelli bir çalışmadır. Öntest-sontest modeli deney ve kontrol gruplarına uygulanmıştır. Verilerin toplanmasında görüşme, gözlem, belge (doküman) incelemesi, mecaz yoluyla görüş alma araçlarından yararlanılmıştır. Temel kavramlara ilişkin öğrenci görüşleri alınmış, deney ve kontrol grubu karşılaştırmaları yapılarak analiz edilmiştir. Belge inceleme kapsamında öğrenci çalışmaları hata oranı bakımından uzmanlarca değerlendirilmiştir. Uygulama sonunda mecaz yoluyla deney grubu öğrenci görüşleri yeniden alınmış ve içerik analizi yapılmıştır. Araştırmanın çalışma grubu amaçlı ve kolay erişilebilir örnekleme yoluyla, 2018-2019 eğitim öğretim yılı 1. Döneminde Manisa ili Yunus Emre ilçesinde bulunan Manisa Güzel Sanatlar Lisesi (GSL) 9. Sınıf Temel Sanat Eğitimi alan öğrencilerden seçilmiştir. Deney grubu sınıfında 10, kontrol grubu sınıfında 10 olmak üzere toplamda 20 öğrenci çalışma grubu oluşturmaktadır. Araştırma verileri; içerik analizi ile çözümlenmiştir. Temel Sanat Eğitimi (TSE) dersinde perspektif konusu ADDIE öğretim tasarımı yaklaşımı ile yeniden programlanmış ve deney grubunda uygulanmıştır. Buna göre, araştırmanın bulgularına ve sonuçlarına bakıldığında; perspektif çizim öğretiminde, hata yapma oranı, kavramların anlaşılması, program kazanımlarının karşılık bulması bakımından deney grubu lehine bir sonuç çıkmaktadır. Deney grubu öğrencilerinin yapılan etkinliklerle ilgili görüşleri olumludur ve gözlemler bu durumu desteklemektedir. Perspektif öğretiminde materyal kullanımı ve benzeri yeni yaklaşımlar geliştirmenin geleneksel öğretim yaklaşımlarına göre daha verimli ve etkili olduğu görülmüştür. Buna göre, perspektif öğretiminin temel sanat eğitimi dersinden bağımsız olarak okutulması, yeni yaklaşımlar ve materyal kullanımını destekleyen öğretim programı geliştirilmesi, öğrenci çalışmalarının mutlaka toplu olarak kritik edilerek imgesel algı ve tasarım becerilerinin geliştirilmesi ve diğer sanat disiplinleriyle ilişki kurulması önerilmektedir.

The purpose of this research is to determine the problems encountered in the transfer (drawing) of students' perception of three-dimensional space and environment on the two-dimensional plane by using the basic rules of perspective teaching in the Basic Art Education course and to propose solutions and to contribute to the artistic learning process in both cognitive and psychomotor sense. This is an experimental modeled study structured with the qualitative research method. The pretest-posttest model was applied to experimental and control groups. Data were collected through interview, observation, document review and metaphor. Students' opinions about basic concepts were taken and analyzed by comparing experimental and control groups. Within the scope of document review, students' studies were evaluated by experts in terms of error rate. At the end of the practice, the opinions of the students in the experimental group were retaken through metaphor and content analysis was conducted. The study group of the research was selected from the students receiving Basic Arts Education in 9th Grade of Manisa Fine Arts High School (GSL) in Manisa Yunus Emre district during the 1st semester of 2018-2019 academic year through purposive and easily accessible sampling method. The study group consisted of 20 students, 10 in the experimental group and 10 in the control group. The research data were analyzed via the content analysis. In the Basic Art Education (TSE) class, the subject of perspective was reprogrammed with ADDIE education design approach and was applied to the study group. Accordingly, when the findings and results of the research are examined, a result is found in favor of the experimental group in terms of error making rate, understanding of concepts and program achievements regarding teaching of perspective drawing. The opinions of the students in the experimental group about the activities are positive and the observations support this situation. It is seen that the use of materials and other similar approaches in perspective teaching are more efficient and effective than traditional teaching approaches. Accordingly, it is recommended that perspective teaching should be taught independently from the basic art education course, developing a curriculum that supports the use of new approaches and materials, collectively criticizing student studies and developing imaginative perception and design skills, and establishing relations with other art disciplines.