Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğunda mır-124-3p, mır-4447, mır-107, mır-let-7d, mır 5692b mıRNAlarının ekspresyon profilleri

Abstract

Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu (DEHB), etiyolojisi henüz net olarak aydınlatılamamış, nörobiyolojik, genetik ve çevresel faktörlerin etiyolojide birlikte rol aldığı düşünülen nörogelişimsel bir bozukluktur. miRNA’ların çeşitli hastalıkların oluşumunda rol alıyor olabileceğine dair yakın zamanlı bilgiler mevcuttur. DEHB ve miRNA ilişkisi ise yazında oldukça yeni çalışılmaya başlanmış olan bir alandır ve bugüne dek oldukça az sayıda araştırma yürütülmüştür. DEHB etyopatogenezindeki rollerini araştırma amacıyla 30 DEHB tanılı hasta ve 30 sağlıklı gönüllü sağlam çocuğun periferik kan miR-124-3p, miR-4447, miR-107, miR-Let-7d ve miR-5692b düzeyleri incelenmiştir. Çalışmaya dahil edilmiş katılımcılar 6-17 yaş aralığında, başka herhangi bir fiziksel veya psikiyatrik ek tanısı ve psikotrop ilaç kullanım öyküsü olmayan çocuk ve ergenler arasından seçilmiştir. Periferik kan örneklerinden ticari kit kullanılarak miRNA izolasyonu yapılmış ve real-time PCR ile hasta ve kontroller arasında, miR-124- 3p, miR-4447, miR-107, miR-Let- 7d ve miR-5692b'nin ekspresyon seviyeleri kıyaslanmıştır. Katılımcıların belirti düzeyleri, Çocuk ve Ergenlerde Yıkıcı Davranım Bozuklukları İçin DSM-IV’e Dayalı Tarama ve Değerlendirme Ölçeği ve DEHB Çocuk Değerlendirme yarı yapılandırılmış görüşme ile değerlendirilmiştir. Olgu grubunda kontrollere göre, miR-5692b düzeyinin anlamlı olarak yüksek, miR-Let-7d düzeyinin ise anlamlı olarak düşük olduğu bulunmuştur. miR-124-3p, miR-4447 ve miR-107 düzeyleri açısından olgu ve kontrol grupları arasında anlamlı bir fark bulunamamıştır. Tüm katılımcılar değerlendirildiğinde bu parametrelerden hiçbirinin cinsiyet veya yaş ile ilişkisi olmadığı bulunmuştur. Sonuç olarak bu çalışmada, miR5692b ve miR-let-7d düzeyleri ile DEHB arasında bir ilişki gösterilmiştir. miRNA’ların DEHB etyopatogenezindeki rolünün anlaşılması için daha geniş örneklemde, DEHB alt tipleriyle birlikte genetik ve nörokimyasal etkenlerin de değerlendirildiği çalışmalara ihtiyaç vardır.

Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) is a neurodevelopmental disorder whose etiology is not clearly understood yet, but neurobiological, genetic and environmental factors are thought to play a role. Data is collecting in the literature about the role of miRNAs in the etiopathogenesis of variable disorders. In terms of ADHD, its relationship with miRNA has been started to be studied quite recently and very little number of studies have been conducted up to yet. Peripheral blood miR-124-3p, miR-4447, miR-107, miR-Let-7d and miR-5692b levels of 30 ADHD patients and 30 healthy volunteers were evaluatedwith the aim to investigate their roles in the ADHD etiopathogenesis. Participants who were included in the study were children and adolescents of 6-17 years without any other comorbid physical or psychiatric disorders and also who were psychotropic drug naïve. Isolation of miRNAs from participants was carried out using a commercial kit from peripheral blood samples, and expression levels of miR-124- 3p, miR-4447, miR-107, miR-Let-7d and miR-5692b were compared between patients and controls by real-time PCR. Participants' symptom levels were assessed by DSM-IV-Based Disruptive Behavioral Disorders Screening and Rating Scale and ADHD Child Evaluation. miR-5692b level was significantly higher, and miR-Let-7d level was significantly lower in the ADHD group. There was no significant difference between groups regarding miR-124-3p, miR-4447 and miR-107 levels. When all participants were assessed collectively, none of these parameters were found to be related to gender or age. Conclusively, we found an association between miR5692b and miR-let-7d levels and ADHD. There is a need for future studies that assess genetic and neurochemical factors among ADHD subtypes in larger samples to understand the role of miRNAs in the etiopathogenesis of ADHD.