Değişik özür seviyesine sahip serebral palsili çoçuk annelerinin bel- boyun problemleri ve yaşam kalitesi

Abstract

Amaç :Çalışmanın amacı değişik özür seviyesine sahip serebral palsili çocuk annelerinin bel- boyun problemleri ve yaşam kalitesini incelemektir. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Türkiye'deki farklı illerdeki özel eğitim ve rehabilitasyon merkezlerinde tedaviye devam eden değişik özür seviyesine sahip 100 serebral palsili (SP) çocuk ve anneleri dahil edilmiştir. SP'li çocuklar, Kaba Motor Fonksiyon Sınıflama Sistemi (GMFCS), El Becerileri Sınıflama Sistemi (MACS), Fonksiyonel Mobilite Skalası (FMS) ve Pediatrik Fonksiyonel Bağımsızlık Ölçütü (Wee-FIM) kullanılarak değerlendirilmiştir. SP'li çocuk annelerinin sağlıkla ilgili yaşam kalitesini değerlendirmek için Nottingham Sağlık Profili (NHP) ve emosyonel durumlarını değerlendirmek için Beck Anksiyete Envanteri (BAE) kullanılmıştır. Annelerin boyun ve bel problemleri için Neck Disability Index (NDI) ve Roland- Morris Disability Questionnaire (RMDQ) kullanılmıştır. Bulgular SP'li çocukların yaş ortalaması 105.07±53.36 (min: 13- max 216)ay. Annelerin yaş ortalaması 35.66 ± 7.39 (min: 19- max: 56) yıl idi. SP'li çocukların GMFCS, FMS, MACS, Wee- FIM skorları arasında istatistiksel olarak ilişki bulunmuştur (p<0.01). Annenin BAE ile NHP toplam skoru, RMDQ ve NDI skoru arasında istatistiksel olarak ilişki bulunmuştur (p<0.01). Annenin NHP toplam skoru ile FMS arasında istatistiksel olarak ilişki bulunmuştur (p<0.05). Annenin RMDQ ve NDI skoru ile SP'li çocuğun GMFCS, MACS, FMS ve Wee- FIM skoru arasında istatistiksel olarak bir ilişki bulunmamıştır (p>0.05). Çıkarımlar SP'li çocuk annelerinin bel ve boyun problemlerinin olmaması anksiyete düzeylerini azaltmakta ve sağlıkla ilgili yaşam kalitelerini arttırmaktadır. Çalışmaya dahil edilen SP'li çocukların, motor fonksiyonları ile fonksiyonel mobilite ve bağımsızlık düzeylerinin iyi olması annelerin boyun ve bel problemlerinin azalmasına ve sağlıkla ilgili yaşam kalitelerinin artmasına neden olmaktadır.