Üniversite öğrencilerinde çocukluk çağı ruhsal travmaları ile depresyon arasındaki ilişkide affetmemenin ve sürekli öfkenin rolü

Abstract

The primary aim of this study is to investigate the relationships between childhood traumas, depression, unforgiveness, and trait anger in university students. Secondly, the other aim is to explain the potential mediation role of unforgiveness and trait anger in the relationship childhood traumas between and depression in university students. A total of 580 university students educated in undergraduate degrees at Pamukkale University participated in this study using quantitative methods. The data of investigation were collected by Childhood Trauma Questionnaire (CTQ), Beck Depression Inventory, Trangression-Related Interpersonal Motivations (TRIM-18), and State-Trait Anger Expression Inventory’s subscale of trait anger. In addition, to determine socio-demographic characteristics were used a personal information form that the researcher prepares. The relationships between variables were tested with Structural Equation Model (SEM), and data were analyzed using SPSS 22.0 and AMOS 23. The results show that childhood traumas are positively related to depression, unforgiveness, and trait anger. In addition, trait anger directly predicted depression. Furthermore, there is no direct effect of unforgiveness on depression, but unforgiveness predicts depression via trait anger. There are indirect effects of childhood traumas on depression via trait anger, and trait anger via unforgiveness. In summary, while trait anger plays a partial mediation role in the relationship between childhood traumas and depression, unforgiveness partially mediates in the relationship between childhood trauma and trait anger. Moreover, childhood traumas, trait anger, and unforgiveness accounted for 20% of the variance in depression.

Bu çalışmanın birincil amacı, üniversite öğrencilerinde çocukluk çağı travmaları, depresyon, affetmeme ve sürekli öfke arasındaki ilişkileri incelemektir. Çalışmanın diğer bir amacı ise üniversite öğrencilerinde çocukluk çağı travmaları ve depresyon arasındaki ilişkide affetmeme ve sürekli öfkenin olası aracı rollerini araştırmaktır. Nicel yöntemlerin kullanıldığı bu çalışmanın araştırma grubunu Pamukkale Üniversitesinde lisans düzeyinde öğrenim gören 580 üniversite öğrencisi oluşturmaktadır. Araştırma verilerinin toplanmasında çocukluk çağı ihmal ve istismar yaşantılarını belirlenmesi için Çocukluk Çağı Ruhsal Travma Ölçeği; depresyon düzeyinin ölçülmesi için Beck Depresyon Envanteri; sürekli öfke düzeyinin ölçülmesi için Sürekli Öfke-Öfke Tarz Ölçeği’nin sürekli öfke alt ölçeği; affetmeme düzeyinin belirlenmesi amacıyla ise Affetmeme Ölçeği kullanılmıştır. Araştırma grubunu oluşturan öğrencilerin kişisel özelliklerinin belirlenmesi amacıyla araştırmacı tarafından geliştirilen Kişisel Bilgi Formu kullanılmıştır. Üniversite öğrencilerinde çocukluk çağı travmaları, depresyon, affetmeme ve sürekli öfke arasındaki ilişkiler Yapısal Eşitlik Modeli (YEM) kullanılarak test edilmiştir. Elde edilen verilere ait betimsel istatistikler SPSS 22.0 programı ile hesaplanırken; yapısal modelin ve ölçme modelinin test edilmesi AMOS 23.0 programı ile gerçekleştirilmiştir. Araştırma bulguları, çocukluk çağı travmalarının depresyon, affetmeme ve sürekli öfke ile pozitif yönde ilişkili olduğunu göstermektedir. Sürekli öfke depresyonu doğrudan etkilerken, affetmemenin depresyon üzerinde doğrudan bir etkisi yoktur. Affetmeme sürekli öfke aracılığıyla depresyonu etkilemektedir. Tüm bunlara ek olarak, çocukluk çağı travmalarının sürekli öfke aracılığıyla depresyon üzerinde dolaylı etkisinin; affetmeme aracılığıyla da sürekli öfke üzerinde dolaylı etkisinin olduğu tespit edilmiştir. Özetle, sürekli öfke çocukluk çağı travmaları ve depresyon arasında kısmi aracı rol oynarken; affetmeme ise çocukluk çağı travmaları ve sürekli öfke ilişkisinde kısmi aracı rol oynamaktadır. Çocukluk çağı travmaları, affetmeme ve sürekli öfke birlikte depresyonun varyansının %20’sini açıklamaktadır.