Denizli Çıraklık Eğitim Merkezine devam eden gençlerin kaygı düzeyinin belirlenmesi

Abstract

AMAÇ: Bu çalışma, Denizli İli Çıraklık Eğitim Merkezi’ne devam eden gençlerin kaygı düzeylerini belirlemek amacıyla tanımlayıcı olarak yapılmıştır. YÖNTEM: Araştırmanın evrenini Denizli Çıraklık Eğitim Merkezi’ne kayıtlı 1276 kişi oluşturmaktadır. Örnek büyüklüğü; evrenin belli olduğu durumlarda kullanılan formül dikkate alınarak 235 kişi olarak belirlenmiş olup, 231 kişiye ulaşılmıştır. Araştırma kapsamına alınan kişiler tabakalı rasgele örneklem yöntemiyle seçilerek, veriler Şubat-Mart 2005 tarihlerinde araştırmacı tarafından oluşturulan anket formu ve Durumluk-Sürekli Kaygı Envanteri aracıyla sınıf ortamında toplanmıştır. Verilerin değerlendirmesinde, ortalama, standart sapma, sayı, yüzdelik hesaplamaları, Kruskal-Wallıs testi, t testi, Mann-Whıtney testi ve One Way ANOVA testleri kullanılmıştır. BULGULAR: Araştırma kapsamına alınan gençlerin yaş ortalaması 17.06 1.45 yıldır. Gençlerin, %75,3’ü erkek, %33,8’i 4 ve daha fazla sayıda kardeşe sahip, %79,7’si ortaokul mezunu ve %76,7’si ailesiyle birlikte yaşamaktadır. Gençlerin %87,9’unun ailesinde başka çalışan kişi bulunmaktadır. Gençlerin %16,5’i ilk kez yaptığı bir işte ustasının kendisine yardım etmediğini, %35,5’i izin alması gereken durumlarda sıkıntı yaşadığını, %40,3’ü gücünü aşan işleri yapmak durumunda olduğunu ve %29,9’u yaptığı işlerde takdir edilmediğini belirtmiştir. Gençlerin cinsiyet ve babalarının eğitim durumları ile kaygı düzeyleri arasındaki fark anlamlı bulunmuştur (p<0,05). Yaş grubu, eğitim durumu, kardeş sayısı, anne-baba eğitimi, ustasından yardım alma durumu, gücünü aşan iş yapma durumu, devam ettiği iş kolu, günlük çalışma saati, ailesinde alkol kullanımı, ailesinde çalışan birey olma durumu, ailenin gelir durumu ile kaygı düzeyleri arasında anlamlı bir ilişki bulunmamıştır (p>0,05). SONUÇ: Araştırma kapsamına alınan kızların ve babasının eğitim düzeyi orta öğretim ve üzerinde olan gençlerin kaygı düzeyi daha yüksek bulunmuştur.