Tezkire-i Şeyh Safî’de konuşma dili

Abstract

Osmanlı Türkçesi ile ilgili çalışmalar genellikle yazı dili üzerine yapılmış, konuşma dili geri planda kalmıştır. Bunda Osmanlı dönemi konuşma dilini tespit etmede tek kaynak olan tarihî yazılı metinlerde kullanılan kalıplaşmış imlanın konuşma dilini yansıtmamasının etkisi büyüktür. Ancak yine de tarihî yazılı metinlerde konuşma dilini tespit etmeye yarayan bazı ipuçları bulunmaktadır. Tezkire-i Şeyh Safî, İbn-i Bezzâz’ın Farsça Safvetü’s-Safâ adlı eserinden Kâtib Neşâtî tarafından XVI. yüzyılda Azerbaycan sahasında Türkçeye çevrilmiş bir eserdir. Eserde Safeviyye tarikatının kurucusu Şeyh Safîyüddîn Erdebîlî’nin günlük ve dinî hayatı menkıbeler ile anlatılmıştır. Yaşadığı dönemde büyük bir tekkenin şeyhi olan Şeyh Safiyüddîn Erdebîlî konumu gereği toplumun her kesiminden kişiyle muhatap olmuştur. Tezkire-i Şeyh Safî’de bazı bölümlerde Şeyh Safiyüddîn’in bu kişilerle başından geçen hikâyeler olayı bizzat görenden veya göreni dinleyenden d?-, eyt-/eyit, buyur-, sor-, suv?l ?ıl-, suv?l ?t-, suv?l eyle- vb. fiilleri ile yapılan hikâyeler şeklinde aktarılmıştır. Neşâti Tezkire-i Şeyh Safî’yi Türkçeye çevirirken bu karşılıklı konuşmalarda konuşma diline özgü sosyal ilişki kalıp sözlerini kullanmıştır. Bu çalışmada Tezkire-i Şeyh Safî’nin Britanya Müzesi Add.18548 numaralı nüshasında d?-, eyt-/eyit-, buyur-, sor-, suv?l ?t-, suv?l eyle- vb. fiilleri ile yapılan karşılıklı konuşmalarda yer alan sosyal ilişki kalıp sözleri ile dönemin konuşma dili tespit edilmeye çalışılmıştır. Böylelikle Osmanlı Türkçesinin konuşma dili üzerine yapılan çalışmalara katkıda bulunulması amaçlanmıştır. Çalışma ile Tezkire-i Şeyh Safî’de tespit edilen kalıp sözlerin büyük bir kısmının değişikliğe uğramadan günümüzde hâlâ kullanılmakta olduğu görülmüştür.