Küçük Tarihi Kentler için Canlandırma Stratejisi: Doğanbey (Domatia)

Abstract

Tarihsel kentlerin korunması–geliştirilmesine yönelik evrensel bağlamdaki ilkesel çabaların, tarihi kentlerin sürdürülebilir korunması–geliştirilmesini önceleyen planlama stratejilerine odakladığı söylenebilir. Bu bağlamda; Bruges Kararları olarak anılan Küçük Tarihi Kentlerin Korunması Konferansı(1975) ile Tlaxcala Bildirgesiolarak bilinen Küçük Yerleşimlerin CanlandırılmasıSözleşmesi(1982) ilk kurumsal çabalar olarak görülebilir. Bu araştırmanın amacı; eski bir Muhacir köyü olan Doğanbey yerleşmesinindoğal ve kültürel miras değerlerinden oluşan mekânsal karakteristik ve işlev kimliğinin sürdürülebilir korunması ve geliştirilmesine yönelik stratejik yol haritasının tartışılmasıdır. Araştırma sonunda, Doğanbey köyü için yeniden canlandırma stratejilerinin belirlenebilmesine yönelik “Yere Özgü Canlandırma Stratejisi” olarak tanımlanan bir yol haritası kurgulanmıştır. Bu yol haritası; ardışık üç aşamadan oluşmaktadır. Bu aşamalar, (1) mekânsal karakteristik ve işlevsel kimliğin geliştirilmesi, (2)sosyal yaşamıncanlandırılması ve ekonomik değerin arttırılması, (3) katılımcı bir yönetim mekanizmasının kurulması olarak ifade edilebilir. Araştırmanın, küçük tarihi kentler üzerine odaklanan planlama süreçleri ve uygulama çalışmalarına Doğanbey yerleşmesi örneğinde kurgulanan “Yere Özgü Canlandırma Stratejisi bağlamında bütüncül ve çok yönlü bakış açısı sunacağı düşünülmektedir.