Obez kadınlarda metformin tedavisinin serum paraoksonaz düzeyleri ve oksidatif status üzerine etkisi

Abstract

Amaç: Bu çalışmada insülin direnci yüksek olan obez kadınlarda insülin direncinin sağaltımında klinik pratikte sık kullanıma girmiş olan metforminin serum paraoksonaz aktivitesi ve oksidatif stres üzerindeki etkinliğinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: 67 obez kadın (BKİ ? 30kg/m2) çalışmaya alındı. Açlık kan şekeri (AKŞ), tokluk kan şekeri (TKŞ), açlık insülini, lipid profili, ürik asit (ÜA), paraoksonaz (PON1), fenol (FEN), malondialdehit (MDA), bakır-malondialdehit (Cu-MDA) çalışmanın başında ve sonunda değerlendirildi. İnsülin direnci homeostatik model değerlendirme (HOMA-R) analizi ile hesaplandı. HOMA-R ? 2,7 değerler insülin direnci olarak kabul edildi. Buna göre insülin dirençli (IR+) 32 kadın ?Grup I?; insülin direnci olmayan (IR-) 35 olgu ?Grup II? olarak sınıflandırıldı. Grup I'deki olgular diyet + egzersiz + Metformin (1700mg/gün) tedavisi verilerek, Grup II'deki olgular ise sadece diyet + egzersiz önerileriyle 6 ay süreli prospektif takibe alındı. Çalışılan parametreler grup içi ve gruplar arası karşılaştırıldı.Bulgular: Çalışmanın başlangıcında Grup I olgularında PON1, MDA, Cu-MDA düzeyleri ve HOMA-R indeksi Grup II olgularından anlamlı olarak daha yüksek bulunmuştur. Grup I olgularında tedavi etkinliği kendi içinde değerlendirildiğinde HDL-K, PON1, PON1/FEN, ve HOMA-R düzeylerinde anlamlı bir azalma gözlendi. FEN/HDL-K oranında ve Cu-MDA düzeylerinde görülen artış istatistiksel anlamlıydı. Grup II olgularında değişim kendi içinde değerlendirildiğinde serum LDL-K, Cu-MDA, FEN/HDL-K ve HOMA-R değerlerinde artma izlenirken, HDL-K düzeylerinde azalma gözlendi. Her iki çalışma kendi aralarında karşılaştırıldığında Grup I olgularındaki HOMA-R düzeylerinde Grup II olgularındakinden anlamlı olarak daha fazla bir azalma saptandı. Buna karşın Cu-MDA düzeyleri ise Grup II olgularındaki değişim Grup I'e oranla anlamlı artış gösterdi.MDA, Cu-MDA, FEN ve HOMA-R değerleri ile BÇ pozitif korelasyon gösterdi. Cu-MDA ile BKİ, TG, MDA, HOMA-R ve serum insülin değerleri arasında pozitif ilişki izlendi. MDA ile BKİ, HOMA-R, AKŞ, TG ve insülin arasında pozitif bir ilişki mevcuttu. PON1 aktivitesiyle TKOL ve LDL-K arasında ise negatif korelasyon saptandı. PON1/FEN, PON1/HDL-K ile pozitif, ama FEN/HDL-K ile negatif korelasyona sahipti. FEN/HDL-K ile HDL-K arasında negatif korelasyon saptanırken, PON1/HDL-K, ÜA ve BKİ ile pozitif bir ilişkiye sahipti.Sonuç: Tip 2 DM gelişimine yatkınlığı bulunan, insülin direnci mevcut, obez kadınlarda metformin tedavisinin yoğun yaşam tarzı değişikliğiyle birlikte uygun bir yaklaşım olacağı görüşündeyiz.

Objective: To evaluate the effects of metformine newly using in clinical practice to ameliorate insulin resistance on paraoxonase activity and oxidative stress in obese insulin resistant women.Materials and Methods: Sixty-seven obese (BMI ? 30kg/m2) women were enrolled into this study. Serum fasting (F.Glc) and postprandial glucose (P.Glc), insulin, uric acid (UA), paraoxonase (PON1), phenol (FEN), malondialdehyde (MDA), cupper-MDA (Cu-MDA) levels and lipid fractions were measured at the commencement and ending of the study. Homeostasis model assessment (HOMA-R) was used to estimate insulin resistance. HOMA-R ? 2.7levels were accepted as positive insulin resistance. According to this proposal, insulin resistant (IR+) 32 women were defined as Group I and no insulin resistant (IR-) 35 as Group II. Cases in Group I were managed by diet + exercise + metformine (1700mg/d), cases in Group II were only treated by diet + exercise for 6-month interval. Intra and inter alterations of all parameters were statistically calculated.Results: Basal PON1, MDA, Cu-MDA and HOMA-R values were considerably higher in Group II than those in Group II. Reduced PON1/FEN ratio, HOMA-R, HDL and PON1 values were observed in Group I. The increases in FEN/HDL and Cu-MDA were significant. While increases in LDL, Cu-MDA, FEN/HDL and HOMA-R values were observed, HDL level reduced in Group II. Decreases in HOMA-R values were further in Group I than in Group II. But increases in Cu-MDA levels were significantly higher in Group II compared to those in Group I.Waist measurement was positively correlated with MDA, Cu-MDA, FEN and HOMA-R. Cu-MDA was positively associated with BMI, TG, MDA, HOMA-R and fasting insulin. There was a positive relationship between MDA and BMI, HOMA-R, F.Glc, TG. PON1 was negatively correlated with T.Chol and LDL. PON1/FEN was positively related with PON1/HDL, but inversely with FEN/HDL. PON1/HDL was positively associated with UA and BMI, whereas there was a negative correlation between FEN/HDL and HDL.Conclusions: We thought that metformine treatment with intensive life-style changing is appropriate management in obese, insulin resistant women who have increased propensity for the development of Type 2 DM.