Metakarp kırığı olan hastalarda distale doğru ve proksimale doğru başsız kanüllü vida ile fiksasyonun karşılaştırılması: prospektif randomize karşılaştırmalı çalışma

Abstract

Amaç: Çalışmamızda metakarp kırığı olan hastalarda distale doğru ve proksimale doğru başsız kanüllü vida ile fiksasyonun ağrı, fonksiyon ve yaşam kalitesi üzerine etkilerini karşılaştırmayı amaçladık. Yöntem: Pamukkale Üniversitesi Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalına metakarp kırığı nedeniyle başvuran hastalar prospektif olarak çalışmaya dahil edildi ve randomize gruplandırıldı. Toplam 22 hasta ve 26 metakarp kırığı incelenmiştir. Grup 1'deki hastalar proksimal girişli (antegrad), grup 2'deki hastalar ise distal girişli (retrograd) intramedüller başsız kanüllü vidalar kullanılarak opere edildi. Hastaların röntgen sonuçlarındaki (AP ve oblik yönlü) metakarpal isthmus çapı ölçülerek uygun vida seçimi yapıldı. Hastalarda 3,5mm ile 5 mm çapları arasında başsız kanüllü vida kullanıldı. Çalışmada hastaların yaşı, cinsiyeti, kırık bölgesi, kırık nedeni, eğitim durumu demografik veri olarak kaydedilmiştir. Ameliyat sonrası altıncı haftada kırığın kaynaması radyografik olarak değerlendirilerek hastanın fonksiyonel durumu ve ağrısı kaydedildi. Bulgular: Çalışmamızda tüm hastaların %81,8’i erkekti. Yaş ortalaması grup I'de 36,75 , grup II'de ise 28,50 idi. Lise ve önlisans/lisans mezunları (%40,9) her iki grupta da eşitti. Her iki grupta da 5’er hasta sigara kullanımı bildirdi. Dominant el çalışmaya alınan hastaların %95,5’inde sağ taraftı. Etkilenen elde sağ/sol ekstremiteler arasında benzer dağılım gösterdi. Etkilenen metakarpta ise 5. metakarp her iki grupta çoğunluktaydı. Hastaların klinik verileri ile gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık yoktu (p>0,050). Ağrı skorlarında gruplar arası benzer sonuçlar aldık (p>0,050). Grup I’de aktivitedeki VAS skoru (p=0,017) grup II’de ise egzersizde VAS skorları (p=0,042) zamana bağlı istatistiksel olarak anlamlı şekilde düştü. TAH skorlarında gruplar arası fark sadece 6. haftada grup II lehineydi (p=0,003). TAH grup X I’de tüm hastalarda iyi seviye olarak kategorilendirildi. TAH Grup II’de 2 hastada orta ve 3 hastada çok iyi olarak kategorilendirildi. TAH kategorilendirilmesi ile gruplar arası istatistiksel olarak anlamlılık vardı (p=0,021). Grup I’de ameliyatlı elde sağlam tarafa göre tüm parametrelerde istatistiksel olarak anlamlı şekilde daha düşük skor aldık (p<0,050). Grup II’de kaba kavramada sağlam ekstremite ile kırığı fikse ettiğimiz eller arasında benzer ölçüm skoru aldık (p=0,878). Diğer parametrelerde yine sağlam ekstremiteler anlamlı şekilde daha iyi skor verdi. Michigan El Sonuç Anketinde ise gruplar arasında anlamlı fark yoktu (p>0,050). 6. haftadaki kontrol röntgenlerinde tüm kırıklarda kaynama görüldü. Ameliyat sonrası fizik tedaviye başlama süresi kaydedildi ve grup II'de grup I'e göre daha iyi sonuçlar elde edildi; ortalama 8,5 gün ile 12,33 gün arasında fark oluştu. Ancak iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark yoktu (p=0,180). Sonuçlar: Çalışmamız sonucunda kırığın konumuna bakılmaksızın her iki yöntemin de güvenle kullanılabileceğini düşünüyoruz.

Purpose: In our study, we aimed to compare the results of fixation of metacarpal fractures with headless cannulated screws towards distal or proximal on pain, function and quality of life in patients with metacarpal fractures. Method: Patients admitted to Pamukkale University Orthopedics and Traumatology Department, due to metacarpal fracture were prospectively included in the study and randomly grouped. A total of 22 patients and 26 metacarpal fractures were assessed. Group 1 patients were operated with proximal entry (antegrade), and group 2 with distal entry (retrograde), using intramedullary headless cannulated screws. Appropriate screw selection was made by measuring the metacarpal isthmus diameter of the patient's x-ray results (AP and oblique direction). We used headless cannulated screws with diameters between 3.5mm and 5 mm in the patients. In the study, the age, gender, fracture site, cause of fracture, educational status of the patients were recorded as demographic data. After the surgery, at sixth week union of the fracture were assesed radiographically and functional status and pain of the patient were documented. Results: In our study, 81.8% of all patients were male. The average age was 36.75 in group I and 28.50 in group II. High school and associate/undergraduate graduates (40.9%) were equal in both groups. 5 Patients in both groups reported cigarette use. The dominant hand was the right side in 95.5% of the patients included in the study. It showed a similar distribution between the right/left extremities in the affected hand. The affected metacarpal bone was 5. Metacarpal bone in the majority of both groups. There were no statistically significant difference between the clinical data of the patients and the groups (p>0.050). We obtained similar results between groups in pain scores (p>0.050). In group I, VAS scores in activity (p=0.017) and in group II, VAS scores in exercise (p=0.042) decreased statistically significantly with time. The difference between groups in TAH scores was in favor of group II only at Week 6 (p=0.003). TAH was categorized as good level in all patients in group I. TAH was categorized as fair in 2 patients and very good in 3 patients in group II. There were statistically significance between groups with TAH categorization (p=0.021). In group I, we received a statistically significantly lower score in all parameters in the operated hand compared to the healthy side (p<0.050). In group II, we obtained a similar measurement score XII between the intact extremity and the hands with which we fixed the fracture in grasping (p = 0.878). In other parameters, healthy extremities scored significantly better. There were no significant difference between the groups in the Michigan Hand Outcome Survey (p>0.050). All fractures showed union by the time of the 6th week control X-rays. When the time to the beginning of physical theraphy after surgery was recorded, group II exhibited better outcomes compared to group I, with an average of 8.5 days compared to 12.33 days. However, there was no statistically significant difference between the two groups (p = 0.180). Conclusions: As a result of our study, we think that both methods may be used safely without considering the location of the fracture.