Yeni tip korona virüsü sürecinde öğrenme motivasyonunun çevrimiçi öğrenme ortamlarının kabulü üzerindeki etkisi: bir yapısal regresyon analizi

Abstract

Çevrimiçi öğrenme ortamlarının kullanımı dünya çapında üniversite öğrencilerinin öğretim ve öğrenimine giderek daha fazla entegre edilmiş olsa da, küresel COVID-19 salgını en azından geçici sürelerle bu ortamların neredeyse özel olarak kullanılmasını zorunlu kılmıştır. Pandemi gibi eğitim-öğretim ortamlarının verimliliğini sekteye uğratan durumlar olabileceği için, üniversite öğretiminin ya yüz yüze ve çevrimiçi öğrenimi birleştiren karma öğrenme ya da bazı durumlarda yalnızca çevrimiçi öğrenimle devam etmesi beklenmektedir. Bu nedenle, üniversite öğrencileri tarafından çevrimiçi ortamların kabulünün değerlendirilmesi önemlidir. Bu çalışma, motivasyonun bu tür ortamların kabulü üzerindeki etkisini değerlendirmektedir. Öğretim materyallerine ilişkin motivasyonun çevrimiçi öğrenme ortamlarının kabulü üzerindeki etkisini incelemeye odaklanmaktadır. Bunun için öğretim materyallerine ilişkin motivasyon kavramı Keller (1987) tarafından geliştirilen Dikkat, İlgililik, Güven, Doyum modeline dayandırılırken, çevrimiçi öğrenme ortamlarının kabulü Davis (1989) tarafından geliştirilen Teknoloji Kabul Modeline dayanmaktadır. Sonuçlara ilişkin tartışma ve öneriler ilgili literatür dikkate alınarak sunulmuştur.